Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
beş değil,
yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve adeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf mahlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmeyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hala şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
-demeğe de dilim varmıyor ama-
kabahatin çoğu senin, canım kardeşim!
Yukarıdaki dizeler, 15 Ocak 2018'de 116. doğum gününü kutladığımız ünlü şairimiz Nazım Hikmet Ran’a aittir. Mavi Gözlü Dev diye de anılan şair, anı ve roman yazarı Nazım Hikmet 1902’de Selanik’te doğdu. Annesi Ayşe Celile Hanım, babası Hikmet beydir. Baba tarafından dedesi son Selanik valisi Nazım Paşa’dır. 1951 yılında bakanlar kurulu kararıyla vatandaşlıktan çıkarılmış, 58 yıl sonra 2009’da bakanlar kurulu kararıyla tekrar vatandaşlığı iade edilmiştir. 1963 yılında Moskova’da sürgündeyken kalp krizi sonucu ölmüştür. Mezarı Rusya’da Moskova Novodeviçi Mezarlığındadır.
Şair bu şiirini 1947 yılında yazmıştır. O yıllarda milyonlarca insanın öldüğü İkinci Dünya Savaşı yeni bitmiş, dünyada soğuk savaş yılları başlamıştı.“Romantik Komünist” ve “Romantik Devrimci” olarak tanımlanan şairimiz, çok partili sistemle demokrasiye geçmeye çalışan ülkemizdeki insan manzarasına dikkat çekmiştir. Aradan geçen 70 yılı aşkın sürede yaşanan onca badireye rağmen insanlık hala iyiyi güzeli aramaya devam etmektedir.
17.01.2018 orhankalyoncu.blogspot.com.tr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder