DOLAR NEREYE KADAR DOLAR

                      

               

            2016 yılının Ekim ayında dövizde yine hareketlenmeler başlamıştı. O zaman henüz Partili Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçmediğimiz için sayın Binali Yıldırım son başbakanımızdı. Bu tarihte, “Dolardan bize ne, dolsa ne olur, dolmasa ne olur? Biz kasaya dolana bakalım, her şeyi getirip dolara bağlamanın anlamı yok. Çıkıyor, iniyor”, diye bir beyanat vermişti. Sonra Dolar, kendisinin dediği gibi dolmaya devam etti. 3,09 TL’dan 18 ay sonra %32 artarak Nisan 2018’de 4,09 T.L seviyelerine geldi. 2 yıl geçtikten sonra 12 Mayıs 2020 tarihi itibarıyla da %71 artarak 7,02 TL civarına geldi. Paramızdan 6 sıfır atıldığında 1 TL= 1 dolar olacaktı, Mayıs 2020’de 1 dolar 7 kat artarak 7 T.L oldu. 

           7 yıl öncesine dönersek, 2013 yılında ortalama dolar kuru 1,90 T.L seviyesindeyken 2018 yılı Nisan ayında 4,09 T.L, 2020 Mayıs ayında 7.02 oldu. % 269’luk bir artış söz konusudur. Yine aynı yıl bir çeyrek altın 143 lirayken, Nisan 2018’’de 288 T.L, 12 Mayıs 2020’de 637 TL oldu. Burada da % 345 artış vardır. Buna karşılık 2013’te en düşük bir emekli memurun maaşı 1,188 T.L’dan, 2018’ de 1,910 T.L’sına çıkmış, Mayıs 2020’de bu maaş toplamda %124 artarak 2,661 TL olabilmiştir. Bırakın refah payını 7 yılda, dolara ve altına göre alım gücü çok azalmış, yerlerde sürünür hale gelmiştir. Yani bu duruma göre epey  fakirleştik.  Bu nedenle, “dolar dolsa ne olur, dolmasa ne olur”, diyemeyiz. 7 Yıllık tablo kısaca şöyledir:

                             2013          2018      2020     Artış
                                               Nisan    Mayıs   Yüzde
1 Dolar                 1,90 T.L       4.09       7,02     %269
1 Çeyrek A.           143  T.L      288        637      %345
En düşük
Em.memur M.    1,188 T.L    1,910      2,661    %124

                  

Dövizin önlenemeyen artışından dolayı dışarıdan ithal ettiğimiz başta petrol ürünleri olmak üzere her türlü mal ve teknolojik ürünlerin fiyatları artacaktır. Bu da günlük hayatımızda içtiğimiz sudan, yediğimiz ekmeğe, ete, meyveye kullandığımız doğal gaza, tükettiğimiz elektriğe kadar zam demektir. Bu yüzden "dolar dolsa ne olur, dolmasa ne olur", diyebilir miyiz?

         Dolar, sadece ekonomik sebeplerden artmaz, aynı zamanda siyasi ve sosyal sebeplerden de artar. Doların dolmaması (yükselmemesi) için devlet idaremizin hukuk, adalet, eşitlik, şeffaflık, hesap verilebilirlik niteliklerinin tartışılmayacak kadar sağlam olması, ihalelerde, kredilerde, yatırımlarda, teşviklerde kimsenin kayrılmaması, her şeyin saydam olması ve yatırımcılara eşit şartlar sunulması, beyin göçünün durması için yetişmiş, nitelikli gençlerimizin ülkede kalmaya özendirilmesi, devlette savurganlığın önüne geçilmesi, eğitim sistemimizin çağdaş dünyadan kopmaması ve teknolojik gelişmelere açık olması, tarım ve hayvancılığın yeterince desteklenmesi, çevreye duyarlı sanayi ve enerji yatırımlarına öncelik verilmesi, ülkede yaşayanların sağlıklı olması, sağlıklı yaşaması için gıda terörüne karşı devletin her türlü tedbiri alması gerekir.

             

         21. asrın ilk çeyreğini tamamlamamıza az bir süre kala, iyi bir dünyada yaşadığımızı söyleyemeyiz. İnsanlarımız; bir yandan Coronavirus (Covid 19) salgını ile mücadele ederken bir yandan da işsizlik, dövizin yükselmesi, hayat pahalılığı ile mücadele etmeyi sürdürüyor. Devlet adamlarına düşen görev, yurttaşlarımız için daha uygar, çağdaş ve gelişmiş bir ülke yaratmaya çalışmak olmalıdır.

             

orhankalyoncu.blogspot.com.tr        12.05.2020

KÜRESEL FELAKET CORONAVIRUS İLE KAPSAMLI MÜCADELE

Kavala-Greece

                  

           Tüm dünyayı sararak küresel bir felaket haline gelen Coronavırus (Covit 19) salgını ile yapılan mücadelenin de küresel olması gerekir. Ülkeler, birbiriyle dayanışma içine girmek zorundadır. Zira, salgın dünyanın diğer bir ucundaki ülkeyi de ilgilendiriyor, yaşadığımız ülkemizi de. Bu mücadele, dünyada bir ilaç ya da aşı bulunana kadar sürecektir. O zamana kadar onunla yaşamayı öğreneceğiz.  Yasaklara, kısıtlamalara ve kurallara uyacağız. Yani dışarıda maske takacağız, sosyal mesafeye uyacağız, ellerimizi sabunla yıkayacağız. İşimiz yoksa kaç yaşında olursak olalım ve özellikle 20 yaşın altında veya 65 yaşın üzerindeysek evde kalacağız.

                  

           Şu an ülkemizin virüsle mücadelesinde toplumda iki tür insan var. Birinci tip, olayın ciddiyetini kavrayıp, her türlü tedbire ve izolasyona uyanlar. İkinci tip ise bize bir şey olmaz diyerek Coronavirusu önemsemeyenler. Toplumsal izolasyona toplumun her kesiminin uyması gerekir. Yarısı uyar yarısı uymazsa sonuç alınamaz. Şu ana kadar geçen 45-50 gün içinde başta doktorlarımız ve sağlık çalışanları olmak üzere toplum olarak çok fedakarlıklar yapıldı. Merkezi iktidar ve yerel yöneticiler de ellerinden geleni yaptılar. Ancak bu fedakarlıkların boşa gitmemesi ve virüsün etkilerinin bir an önce azalması için kurallara sıkı sıkıya uymaya devam etmemiz gerekir.

              

          Şu bir gerçek ki; bu virüs çok kolay bulaşabilen ve gecikildiğinde ölüm riski yüksek bir virüstür. Henüz belirli bir ilacı ve aşısı yoktur. Çeşitli yöntemler ve ilaçlarla tedavi olanakları yaratılmaya çalışılıyor. Ancak dünya çapında kayıplar devam ediyor. Dünya ülkeleri bir taraftan bununla mücadeleye devam ederken, bir yandan da normalleşme çalışmaları yapmaya başladı. Ülkemizde de tedbirler yapılan son açıklamayla giderek hafifletilmeye başlanıyor. Ancak bir plan dahilinde sağlık tedbirlerinin yanı sıra ekonomik ve sosyal tedbirlerin de alınması gerekir.

               

           Döviz fiyatlarının, hayat pahalılığın ve işsizliğin arttığı bir dönemde buna ilaveten salgının neden olduğu ekonomik sıkıntılar göz ardı edilemez. Yaklaşık bir buçuk aydan fazla bir süredir zorunlu olarak dükkanı, bürosu, fabrikası, işyeri kapalı olduğu için evine para girmeyen insanlar var.  Bu kişilerin krizi atlatabilmesi için desteğe gereksinimleri olacaktır. 2 Mayıs 2020 tarihli Sözcü Gazetesinde, Prof. Dr. Emre Alkin Türkiye'nin Coronavirus sonrası vatandaşına yardımda yetersiz kaldığını, milli gelirin % 3’ü civarında yardım yaptığını ama Almanya’da bu oranın %28,3 olduğunu belirtmiştir. Bu noktada Anayasamızda yazılı olan sosyal devlet ilkesi gereği hibe veya uzun vadeli ucuz kredilerle bu kişiler desteklenmeli, sosyal barış korunmalıdır.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr      05.05.2020                   

100.YILINDA TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİNİN TARİHİ ÖNEMİ

T.B.M.M' 100 YAŞINDA

                                      

         Bu yıl kuruluşunun 100.yılını kutladığımız TBMM, Yakın Türkiye Tarihinde hem Kurtuluş Savaşı hem de demokrasi sürecinde daima  hayati rol oynamıştır. Mustafa Kemal Atatürk, 19 Mayıs 1919’da Samsuna çıkarak Milli Mücadeleyi başlattıktan sonra Erzurum ve Sivas Kongrelerini toplamış, ardından 23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisini açmıştır. Milli Mücadelenin halk desteği olmadan başarıya ulaşamayacağını biliyordu. Bu nedenle, halkın temsilcilerinden oluşan Millet Meclisinin öncelikle açılması onun için büyük önem taşıyordu. Nitekim Büyük Zafer, Mustafa Kemal’in önderliğinde kadını-erkeği, yaşlısı- genci topyekun milletin seferberliğiyle gerçekleşmiştir. 30 Ağustos 1922 tarihi, Kurtuluş Savaşını zaferle sonuçlandırdığımız tarihtir. O tarihte Mustafa Kemal’in komuta ettiği Türk Ordusu, Dumlupınar’da tarihe Başkomutanlık Meydan Muharebesi diye geçen savaşta düşman ordusuna son darbeyi vurmuş ve 9 Eylül 1922’de İzmir’i kurtarmıştır. Ondan sonraki süreçte de, 1 Kasım 1922 tarihinde saltanat kaldırılmış, 29 Ekim 1923’te Cumhuriyet ilan edilmiştir. O tarihe kadar iş başında TBMM hükümetleri vardı. Mustafa Kemal, TBMM'nin başkanı ve aynı zamanda olağanüstü yetkiyle harpte fiili Başkomutandı. Bu durum dünya parlamentoları tarihi açısından bir ilkti.

          Açıldığından itibaren bazı ara dönemler hariç 2018’e kadar hükümetler her zaman Türkiye Büyük Millet Meclisinden çıkmıştır. TBMM, ilk kez 27 Mayıs 1960 Askeri Darbe döneminde kapatılmış, seçimlerin yapıldığı 15 Ekim 1961 tarihine kadar kapalı kalmıştır. 12 Mart 1971’deki Askeri Muhtıra sırasında ise parlamento feshedilmemiş, partiler kapatılmamış ancak tarafsız bir milletvekili başbakanlığında olağanüstü bir hükümet kurulmuştur.  Bu olağanüstü durum da seçimlerin yapıldığı 14 Ekim 1973’ e kadar sürmüştür. TBMM’ne ikinci ve en kapsamlı müdahale 12 Eylül 1980 Askeri Darbesinde gerçekleştirilmiş, bu dönemde hem parlamento, hem de partiler kapatılmış, 6 Kasım 1983’te yapılan genel seçimlerle tekrar demokrasiye dönülmüştür. Askeri Konsey tarafından kurulan Danışma Meclisince hazırlanan 1982 Anayasasında, özgürlüklerle ilgili birçok kısıtlamalar olduğu halde 1921, 1924 ve 1961 Anayasalarında da yer alan ve değişmeyen bir madde vardı. O da, 6. madde olarak yer alan, “egemenlik kayıtsız şartsız milletindir”, maddesidir.

                 

        Zamanla bazı iyileştirmeler yapıldı ise de Anayasada en önemli değişiklik 16 Nisan 2017 referandumuyla gerçekleşti. Eskiden Millet Meclisinden çıkan başbakan ve hükümet ortadan kalktı. Partili Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi getirildi. Meclisteki milletvekili sayısı 550’den 600’e çıkarıldı.  Artık %50+1 oyla doğrudan halk tarafından cumhurbaşkanı seçilecek, yürütme görevini cumhurbaşkanı, yardımcıları ve onun atadığı bakanlar üstlenecekti. Bu görevliler cumhurbaşkanına karşı sorumlu olacaktı. Cumhurbaşkanının bütçe yapma, kararname çıkarma, üst kademe kamu yöneticilerini atama ve görevden alma, diplomat görevlendirme, yüksek yargıya atama yetkisi olacaktı. Millet Meclisi, yasa yapma, bütçeyi onaylama yetkilerinin yanı sıra denetim yapmak için meclis araştırması, genel görüşme, meclis soruşturması ve yazılı soru önergeleri verebilecekti. Ancak artık eskisi gibi gensoru veremeyecek, güvenoyu isteyemeyecekti. Milletvekilleri, bakan olarak atanırlar ise milletvekilliğinden istifa etmeleri gerekecekti.

                 

         2 yıla yakındır ülkemizde uygulanmaya çalışılan Partili Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde, mecliste sayısı artmasına rağmen milletvekillerinin yürütme üzerindeki etkisi yok denecek kadar azalmıştır.  Korona virüs salgını nedeniyle bu yıl yapılamayacak 100.yıl kutlamaları yerine geçecek en büyük müjde seçim ve siyasi partiler yasalarının demokratikleştirilerek tekrar parlamenter sisteme dönülmesi ve hükümetin meclisten çıkması olacaktır.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr    21.04.2020

ÖNLEMLERE UYMAYANLAR VİRÜSE DAVETİYE ÇIKARIYORLAR

SAFRANBOLU-Mencilis Mağarası Yolu

               

                 

            Sağlık Bakanlığı ve Bilim Kurulu, dünyayı saran Coronavirus salgını ile mücadele kapsamında vatandaşlarımızı önlem almaları için devamlı uyarıyorlar. Salgının önlenmesi konusunda devletin ve yöneticilerinin görev ve sorumlulukları olduğu kadar kuşkusuz ülkede yaşayan tüm vatandaşların da görev ve sorumluluğu vardır. O da önlemlere sıkı sıkıya uymaktır. Son günlerde yaşanan olaylardan sonra ister istemez aklımıza şöyle bir soru geliyor. Acaba vatandaşlar olarak yasaklara, önlemlere, uyarılara ne kadar uyuyor, dikkat ediyoruz?

              

           Öncelikle, bu salgının ne kadar tehlikeli olduğunu vatandaşlar kavradı mı? Bunun yeteri kadar anlaşılmadığı 10 Nisan 2020 akşamı açıklanan 30 büyükşehir ve Zonguldak’ı kapsayan hafta sonu dışarı çıkma yasağının ilanından sonra bilhassa İstanbul’da yaşanan panik havası bize gösterdi. 250-300 bin insanın 2 saatlik bir sürede hiçbir tedbire uymadan birden dışarı çıkıp alışveriş yapmak istemesi bulaşma riskini arttırdı. Bunda ilan şeklinin ani olması kadar insanların da bilgisiz olduğu gerçeğini ortaya çıkardı. Sanki toplumsal olarak  “bize bir şey olmaz”, mantığı işledi.

                 

           40 bin nüfuslu küçük bir ilçede yaşıyoruz. Merkezi idarenin aldığı önlemlere ilaveten belediye ve kaymakamlık da ilave tedbirler alıyor, ikazlar yapıyor. Yine de insanların maskesiz dolaştığı, sosyal mesafeye uymadığı, işi olmayanların (20 yaş altı gençlerin-65 yaş üstü yaşlıların) dışarıda olduğu görülüyor. Perşembe günleri kurulan ilçe pazarında, bir kadın vatandaş gülerek kendisine verilmek istenen dezenfektanı ve maskeyi almadan, “bana virüs bir şey yapmaz, benim alerjim var, maske de takamam”, deyip, geçiyor. 16 Nisan 2020 günü perşembe pazarından bir başka manzara; bir at arabasında, arabacının dışında 4 kadın vatandaş maskesiz, dip dibe oturmuş vaziyette pazardan aldıkları pazarlıkları evlerine götürüyorlar. Onun gibi başka arabalar ve onlara hiçbir korunma tedbiri almadan binen onlarca vatandaş var. Bir kişinin virüs taşıyıcısı olması halinde mahalle hatta ilçenin karantina altına alınması gerekebilecektir. Bu yüzden belki de, yüzlerce esnafın, işletmenin işi aksayacaktır.

                  

            Türkiye’de bu salgının ilk vakasının görüldüğü 11 Mart 2020 tarihinden beri geçen 35 günde 16 Nisan 2020 itibarıyla vaka sayısı 74,195, can kaybı 1,643 olmuştur. Henüz tepe noktasına ulaşılmadığı için inişe de geçilmemiştir. Eğer tedbirlere sıkı sıkıya uyulmazsa hem insan kaybımız artacak, hem de tedbirlerin süresi uzayacaktır. Bunun ekonomik ve sosyal kayıpları da olacaktır. Hastalıktan sonra da bu konular gündeme gelecektir. Önlemlere uymayanlar, önlemlere uyanları da tehlikeye atıyor. O yüzden bir an önce disiplin içinde önlemlere milletçe uymalıyız. Önlemlere uymak her şeyden önce bilinçli vatandaşın görevidir, sorumluluğudur. Önlemlere uyduğumuz takdirde kendimizi, ailemizi, arkadaşlarımızı, komşularımızı, hemşehrilerimizi de korumuş olacağız. Bu virüs; kadın-erkek, zengin-fakir diye ayırım yapmıyor. Bulaştığı anda tehlike zili çalıyor. Kurtulmak için uğraşmaktansa, hiç yakalanmamaya çalışmak, akla en uygun yoldur.

Son söz: Temizlik kurallarına, sosyal mesafeye uyalım, maskemizi takalım. Evde kalalım.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr   18.04.2020

MASKE

BEYLİKDÜZÜ

                                                                           

            Dünyada baş gösteren Coronavirus salgınının ülkemizde ilk vakasının görüldüğü 11 Mart 2020 tarihinden itibaren alınan tedbirler hayata geçirilirken maske takılıp takılmaması konusu bilim adamlarınca uzun süre tartışıldı. Sonunda Dünya Sağlık Örgütünün de tavsiyesi doğrultusunda dışarı çıkan insanlara maske takma zorunluluğu getirildi. Bu karar 3 Nisan’da açıklandı. Eczanelerden satın alınabileceği düşüncesiyle 6 Nisan pazartesi günü eczanede çalışan bir arkadaşıma telefon ederek 5 adet maske almak istediğimi söyledim. O da, “tamam hocam maskemiz var, tanesi 4 liraya istediğin kadar alabilirsin.”, dedi. Ben de, “İyi, yarın alırım”, diye yanıt verdim.

              

           Ancak o akşam açıklama yapılarak parayla maske satışına yasak getirildi. Sabah olur olmaz yine de bir umutla eczaneye gittim. Arkadaşım daha gelmemişti. Maskeleri sordum. Yanıt olumsuzdu. Sonra yetkililerce bir açıklama daha yapıldı. PTT AVM’ye internetten başvuru yapılırsa, kişi başına 10 gün için 5 adet maske verileceği söylendi. Hemen başvurdum. Başvurum kabul edilerek bir sipariş no’su da verildi. Üzerinden yaklaşık 10 gün geçmesine rağmen elimize her hangi bir maske geçmedi. Sonuçta paralı ya da parasız maske alamadık.

             

         “Evde Kal”, sloganında anlamını bulan ve faydalı olduğuna yürekten inandığım gönüllü karantinaya hemen hemen 1 aydır (başlangıcından beri) eşimle ben uyuyoruz. Dışarıda işi olmayanın da kesinlikle evde kalması gerekir, diye düşünüyorum. Ancak zorunlu ihtiyaçlar için dışarı çıkıldığında ise maske olmadığından insanlar, son on gündür sıkıntı yaşıyor.  Vatandaşlar, maske yokluğundan işine gidemiyor, büyük şehirlerde otobüse bile binemiyorlar. O yüzden sakıncalı olmasına rağmen bir maskeyi defalarca takmak zorunda kalıyorlar. Bu durum da bırakın koruyucu olmasını, tam aksine bulaştırıcılık riskini arttırıyor. Maskelerin zamanında dağıtılamaması nedeniyle virüsün ne kadar bulaştığını biliyor muyuz? 

                  

            Her dükkanın, marketin kapısında “maskesiz girilmez, yazısıyla karşılaşıyoruz. Cezası da var mı? Bilmiyoruz. Bu kadar zor muydu vatandaşa maske dağıtmak? Bir sürü kanalları vardı. En başta belediyeler, muhtarlıklar vasıtasıyla olabilirdi. Ya da önce dağıtımını yapardınız, sonra satışına yasak getirirdiniz. En azından insanlar işini görene kadar parasıyla maske edinebilirdi. 

orhankalyoncu.blospot.com.tr 16.04.2020

AYRIŞMAK

Kelebekler Sergisi- Fotoğraf:Ali Çıtak

                               

                                                                    

             Ayrışmak; birbirinden ayrı düşmek, karşı tarafta olmak anlamı taşır. Bunun zıttı da birleşmek, bütünleşmektir. Hayatın her alanında neredeyse Kabil’le Habil’den beri sosyal ayrışma diyebileceğimiz kavramı sonuna kadar hisseder, yaşarız. Mahallede maç yaparken iki taraf bulunur, birbirlerini yenmek için mücadele eden. Kan davasında birbirini yok etmek isteyen hasımlar vardır. Her takımın fanatik taraftarı için en büyük, kendi takımıdır. Ülkeler arasında, dini inanışlarda, mezheplerde, siyasi partilerde de bu ayrışmayı görürüz.

                

            Bir yerde insan topluluklarını, böl-yönet anlayışıyla ayrıştırarak yönetmek en kolay idare etme şeklidir. Olaylara at gözlüğü ile bakanlar başka gerçeklerin de olabileceğini göremezler. Onlar için tek doğru vardır. O da inandığı kişilerin gösterdiği yoldur. Halbuki ak ile karanın orta yolu vardır. Ama fikri sabit kişileri ikna etmenin imkansızlığı ortadadır. Ülkemizde de aynı amaç için yola çıkmış ideal birliği olması gereken bir siyasi partide bile ayrışma son raddesindedir. Acımasız siyasi rekabet parti üyeleri arasında ayrıştırmayı getirir. Liyakata bakmadan kendi taraftarlarının bir yerlere gelmesi için insanların ayrışması gerekir. Her zaman geçerli taktiktir. Böl ve yönet. Bu ülkeler arasında da böyledir. 2. Dünya Harbinden sonraki soğuk savaş döneminde dünyanın Demirperde Ülkeleri ve Hür Dünya Ülkeleri olarak ayrılması buna örnektir.

                  

           Bu ayrışmanın ve ayrıştırmanın yanlışlığını, bize dünyanın başındaki felaket olan Coronavirus salgını acı bir şekilde gösterdi. Sadece Türkiye olarak değil, dünya olarak hepimizin aynı gemide olduğunun farkına vardık. Evrensel toplumun bir parçası olarak başka ülkeleri, yaşadığımız çevrede komşularımızı,  arkadaşlarımızı, akrabalarımızı ve en ücra köşede yaşayan sosyal yapımızın en savunmasız vatandaşımızı da düşünmek zorunda olduğumuzu gördük. Kendimizi ve ailemizi korumanın yolunun onları korumaktan geçtiğini anladık. Coronavirus salgını, hepimize dünyanın aslında çok büyük ve güçlü olmadığını, zerre kadar bir virüs ile alt edilebileceğini kanıtladı. Doğanın vahşi bir şekilde tahrip edilmesi, nükleer santrallerin faaliyeti, 5 G teknolojisinin sebep olduğu radyasyonun yayılması, ozon tabakasının delinmesi, Buzulların erimesi, derelerin, ırmakların, ovaların kirletilmesi, toprağın fenni gübre- ilaçlarla zehirlenmesi, savaşlarda yüksek teknolojili ve biyolojik silahların kullanılması; dünyayı neredeyse, düşmanı böyle gözle görülmez bir virüs olan bir Dünya Savaşının eşiğine getirdi. 

           

           Bunun sonucunda artık insanlar dünya üzerinde ayrışma değil, bütünleşme olması gerektiğini düşünmeye başladılar. Yakın zamana kadar birbirleriyle amansız rekabet içinde olan Çin’in Amerika’ya sağlık malzemesi yardımı yapacağını, Rus doktorlarının İtalya’da salgının en fazla görüldüğü şehirlerde yoğun olarak çalışacağını kim düşünebilirdi? İnsanlık birlikte mücadele etmeyi, bütünleşmeyi öğrenecektir. Hiç kuşkusuz, 3,5 ayda dünyayı ve ülkemizi saran Coronavirus salgını, insanlığın ortak çabasıyla önlenecektir. Ancak muhtemeldir ki; hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr      11.04.2020

GÖREV BAŞINA

                                     

                Dünyayı kasıp kavuran Coronavirus salgını Avrupa’dan sonra ülkemizde de hızla artmaya devam ediyor. İlk vakanın açıklandığı 11 Mart 2020’den beri geçen 3 haftada, 2 Nisan 2020 tarihi itibarı ile 18,135 Coronavirus vakası tespit edilmiş, 356 vatandaşımız hayatını kaybetmiştir. Sağlık yetkililerinin yaptığı açıklamalarda belirttikleri gibi sosyal izolasyonun, sosyal mesafenin ve temizlik kurallarına uymanın önemi çok büyüktür. Ayrıca bu salgının yayılmasının önlenmesi için başta yaşlılar olmak üzere dışarıda işi olmayan herkesin evde kalması gerekir.

Yaşadığımız ilçede de belediye hoparlöründen sık sık “evde kal”, anonsları duyuyoruz. Belediye uyarı anonsları yaparak, çevreyi dezenfekte ederek en temel görevini yapıyor. Ancak bundan ötesi benim görevim değil, diyebilir mi? Yani o beldede yaşayan insanların acil ihtiyaçları, sorunlarına kayıtsız kalabilir mi? Eğer biz, Türkiye olarak Anayasamızda yazıldığı gibi demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti isek ne merkezi idare, ne de halkın seçtiği belediyeler bu duruma kayıtsız kalabilir.

          Halkın seçtiği ve ulaşabileceği ilk merci yerel yönetimlerdir. Yani belediyelerdir. Bir süre daha devam etmesi beklenen Coronavirus salgını nedeniyle zor durumda kalan vatandaşlarımızın sayısı her geçen gün ne yazık ki artmıştır. İşsiz kalanlar, dükkanı kapalı olan ya da iş yapamayan esnaflar ve benzerleri için bazı belediyeler elini taşın altına koymuşlardır. Örneğin Ankara ve İstanbul Belediyeleri kentlerinde oturan işsiz ve zor durumdaki hemşehrileri için nakit ve gıda yardımı paketi hazırlamış, Eskişehir Belediyesi, (özellikle 65 yaş üzeri kronik rahatsızlığı olanlar başta olmak üzere) vatandaşların istek ve ihtiyaçlarını karşılamak için 24 saat açık Kriz Masası ve Vefa Sosyal Destek Grubu oluşturmuşlardır. İstanbul/Beylikdüzü Belediyesi ve Denizli/Acıpayam belediyesi de (bütün ilçeyi gönüllü karantina altına alarak) Vefa Grubu kurmuşlardır.

              

           Uzunköprü, 40 bin nüfusa sahip orta çaplı bir ilçedir. Tarım ve  tarıma bağlı sanayinin zayıflamasından dolayı ekonomik yönden eski gücü  olmayan ilçede kazancı buna bağlı olan esnaf, bir de bu salgından ötürü dükkanını kapayınca kirasını, Bağ-Kur primini ödeyemez duruma düşmüştür. İşini kaybedenler ve işsizler de cabası. Sosyal belediyecilik, böyle zor durumlarda halkın yanında olmayı gerektirir. Belediye, müşkül duruma düşen, zaruret içinde olan aileleri saptayıp gereken yardımı kaymakamlıkla beraber eş güdümlü olarak yapabilir. Bunun maliyetini, 2020 yılında belediyenin yapmayı planladığı Ramazan ayı iftar yemekleri ve Eylül ayındaki Festival programlarını iptal ederek karşılayabilir. Bunun dışında bazı belediyelerin yaptığı gibi evden çıkmaması istenen yaşlı vatandaşlarımızın ihtiyaç ve alışverişlerini yapmak için genç belediyecilerden Vefa Sosyal Destek Grubu kurulabilir. Unutmayalım ki, olağanüstü bir dönemden geçiyoruz. Bu dönem, yapılanları ve yapılamayanları ile tarihe geçerek derin izler bırakacaktır. Onun için şimdi görev zamanı. Herkes görev başına!

Son söz: Halkımız zor zamanında yanında yer almayanları değil, alanları hatırlayacaktır.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr      03.04.2020