TARIM POLİTİKALARININ UZUNKÖPRÜ'YE ETKİSİ

                       

                                      UZUNKÖPRÜ

                     

       

           Uzunköprü, çok değil bundan 20-30 sene önce Türkiye'nin parmakla gösterilen, ekonomik yönden güçlü, gelişen bir ilçesiydi. Şimdi ise köyler boşalıyor, fabrikalar kapanıyor, gençler de iş bulabilmek için sanayi kentlerine göç ediyor, daha yoksul vatandaşlar da ancak sosyal yardımlarla yaşamını sürdürebiliyorlar. Bir zamanlar parklarında oturacak yer bulunmayan, caddeleri her zaman kalabalık olan Uzunköprü'ye, ekonomik sıkıntılardan dolayı artık boş sokaklar kalmış. Her şeyin bağlı olduğu ekonomi kötüye gittikçe, bu durumu en başta esnaflar fark eder. Çünkü işleri bıçak gibi kesilir. Ekonomik hayatın canlanması Uzunköprü’de yıllardır, çiftçinin eline para geçmesiyle olmuştur. Çoktan beridir tarım ürünlerinin artmaması için ithale dayalı tarım politikaları üreticinin ve buna bağlı olarak Uzunköprü ekonomisinin belini bükmüştür. Tarımda yaşanan bu sorunlar sadece Uzunköprü’ye ait değil, genel olarak ülkemizin sorunlarıdır. Ancak bunlara ilaveten Ergene Nehri ve havzasının kirlenmesi sorunları ikiye katlamıştır.

     

         2000’li yıllardan sonra tarıma ve hayvancılığa verilen desteklerin yeterli olmaması nedeniyle tarım ve hayvancılıkta üreticilerimiz, yabancı ülkelerin hükümetlerince desteklenen çiftçileriyle, rekabet edemez duruma düşmüştür. Halbuki tarım ürünleri stratejik ürünlerdir. Yani o ülkenin savaş ya da barış zamanında ihtiyacı olan ürünlerdir. İthale dayalı bir tarım politikası çiftçilik yapmayı karlı olmaktan çıkarmış, üreticileri ayakta kalma mücadelesi verir duruma getirmiştir. Bu durumun sonucu olarak bir yandan işsiz gençler köyleri terk ederek kentlere göçmüş, öte yandan da bu plansız göç kent hayatını alt üst etmiştir.

       

        Bu kısır döngüyü kırmak için şimdiye dek uygulanan tarım ve hayvancılık politikalarının değiştirilmesi, çiftçinin kullandığı girdilerin (mazot, gübre, tohum, zirai ilaç, elektrik, su v.d) ucuzlatılması gerekir. Böyle olursa, çiftçi de kazanır, tüketici de. Hayvancılıkta da yem fiyatlarının ucuzlatılması ile beraber mera ıslahı, veteriner hizmeti ve Et, Balık ve Süt kurumu gibi bir zincirin kurulması son derece faydalı olacaktır. Şeker fabrikalarının satılması pancar üreticisini, Tekelin özelleştirilmesi tütün ekicisini, Sümerbank’ın kapatılması pamuk üreticisini, Et, balık ve Süt kurumunun etkisizleştirilmesi hayvan yetiştiricisini mağdur etmiştir. Bu politikalar, üretici dostu politikalar değildir. Böyle giderse bu politikaların sonucunda sadece üreticiler değil, Uzunköprü gibi tarım ve hayvancılığın merkezi olan yerlerde yaşayan geniş halk kesimi de olumsuz etkilenmeye devam edecektir. Bu nedenle iktidarın tarım ve hayvancılığa acilen el atması, bu konuyu çok yönlü olarak masaya yatırıp, bir program dahilinde çözmesi gerekmektedir.

Orhankalyoncu.blogspot.com.tr    23.11.2018

DOĞAL GAZ HANGİ BAHARA KALDI?

                        

       

             Çevre ve Şehircilik Bakanlığının hava ölçümlerine göre Türkiyenin en kirli havasına sahip ilçelerinden biri olan komşu ilçemiz Keşan'a 2016 yılının ortalarından itibaren verilen doğal gazın, erişilebilirlik oranı 2017 yılının sonunda %70’e ulaşmış. Zorlu Enerji Grubu şirketlerinden Gazdaş’ın yetkilileri, hedeflerinin kısa zamanda % 90’ a ulaşmak olduğunu belirtmişler.

      

            Doğal gazın getirilmesi konusunda aynı şartları ve süreci yaşayan Uzunköprü ise ne yazık ki bu konuda geri kaldı. Hava kirliliği, tehlike boyutlarında olan Uzunköprü’de, 2018 yılının Ekim ayında şehir içinde doğal gaz borularının döşeneceği ve yıl sonuna kadar bazı mahallelerde ilk doğal gazın yanacağı söylenmesine rağmen bu konuda her hangi bir gelişme olmadı.

       

            İpsala’dan Uzunköprü ve Meriç’e doğal gaz taşıyacak boruların döşenme işleminin Salarlı köyünde durduğu, yüklenici firmanın işi bıraktığı ileri sürülmekte ise de, bu konuda da hiçbir yetkili açıklama yapmıyor. Müjdeler verilmesine rağmen bu sonbaharda da doğal gaz getirilemedi. Bakalım, daha kaç bahar geçecek? Doğal gaz hangi baharda gelecek?

orhankalyoncu.blogspot.com.tr     12.11.2018

UZUNKÖPRÜ'NÜN KURTULUŞU

                                  

          

          Uzunköprü, Türkiye'nin kuzeybatısında yer alan Trakya'nın Edirne'ye bağlı bir ilçesidir. Adını sahip olduğu dünyanın en büyük taş köprüsünden almaktadır. Uzunköprü kenti, Sultan 2. Murat tarafından Ergene şehri adı ile 1427-1444 yıllarında Türklerin Balkanlara geçmek için inşa ettikleri taş köprünün yanı başında Trakya’da kurdukları ilk Türk kentidir. Kurulduktan bugüne dek 4 kez düşman işgali görmüş, halkı çok acılar çekmiştir. Halen yaşlılar, büyüklerinden dinledikleri işgal yıllarındaki düşman mezalimini anlatırlar.

       

         1. İşgal (1829 Rus İşgali): Ruslar, 1828’de Tuna’yı geçerek Osmanlı Devletine savaş açtı. Bu savaşta yenilgiye uğradık. Ruslar 1829’da Edirne’yi ve İstanbul’a kadar bütün Trakyayı işgal etti. Böylece Uzunköprü’de 20 Ağustos 1829’da Ruslar tarafından işgal edildi. Rus işgali üç ay sürdü. 14 Eylül 1829’da Edirne’de imzalanan barış antlaşmasına göre Edirne ve Uzunköprüyü 20 Kasım 1829 cuma günü boşalttılar.

       2. İşgal (1878 Rus İşgali): Elli yıl sonra Uzunköprü 2. Kez Rusların işgaline uğradı. Ruslar Sırp, Karadağ ve Bulgarları korumak için 1877 Nisanında Osmanlı Devletine savaş ilan etti. Plevne'de Osman Paşa, Şipka Geçitlerinde Süleyman Paşa komutasındaki Türk orduları kahramanca savaşmalarına rağmen yenik düştüler.  20 Ocak 1878’de Edirne ve 21 Ocak 1878’de Uzunköprü işgal edildi. 1 yıl, 1ay, 22 gün süren işgal, Ayastefanos Antlaşmasıyla son buldu. 13 Mart 1879’da Ruslar, Uzunköprüyü boşalttılar.

      3. İşgal (1912-1913 Bulgar İşgali): Balkan Harbi sırasında bir yüzbaşı komutasındaki bir Bulgar askeri müfrezesi Meriç kıyısındaki Ede köy’e gelerek köyü yakıp, halkını kılıçtan geçirdiler. 2 Kasım 1912’de de Uzunköprü’yü işgal ettiler. Genç kurmay binbaşı Mustafa Kemal’in yönettiği öncü Türk birliği 19 Temmuz 1913’te Uzunköprü’yü kurtardı.

      4. İşgal (1920-1922 Yunan İşgali): 25 Temmuz 1920’de Uzunköprü Yunanlılar tarafından işgal edildi. Bu acı işgal, 2 yıl, 3 ay, 23 gün sürdü. Halk çok acı çekti. Kurtuluş Savaşı kazanıldıktan sonra Mudanya Ateşkes Antlaşması yapıldı. 14-15 Ekim 1922 de yürürlüğe giren bu anlaşmaya göre TBMM tarafından görevlendirilen bir Türk Heyeti gelerek, Yunanlıların ara bulucu olarak kenti bıraktığı, İngiliz askerlerinden 18 Kasım 1922 cumartesi günü, saat 09.30’da Uzunköprü’yü teslim aldılar. 

     

          Uzunköprü’nün yerli halkı ile 24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Antlaşmasıyla 1923 ve 1924 yıllarında gelen Mübadele Muhacirleri bu işgalleri, katliamları, zorunlu göçün ıstıraplarını görmüş, geçirmiş insanlardı. En son işgalden kurtuluşumuzun üzerinden 96 yıl geçmesine rağmen biz 3. kuşak, çocukluğumuzda bu savaş hikayelerini dinlerdik. Düşman askerlerinin nasıl bebekleri havaya atıp süngülediklerini, çocuk yaştayken samanların içine saklanıp, öküz arabalarıyla nasıl düşmandan kaçtıklarını, düşman askerinin yakaladıklarını kurşuna dizdiklerini, kadınlara yaptıklarını hep dinleyerek büyüdük. Osman Paşanın Plevne Destanını dinlerdik. “ Tuna nehri akmam diyor. Etrafımı yıkmam diyor. Şanı büyük Osman Paşa Plevne’den çıkmam diyor”. 1906 Selanik/Kayalar doğumlu dedem, o doğmadan 28 yıl önce olmuş 93 Rus Harbini (1878) babalarından duydukları gibi bize anlatırdı.  

         

           Özgür, bağımsız bir vatanda yaşamanın bir bedeli vardır. O bedeli atalarımız ödediler. Biz onu sadece geçmiş nesillerden değil, gelecek nesillerden de emanet aldık. Onun için bize düşen vatanımıza sahip çıkmak, onu göz bebeğimiz gibi korumaktır.

Orhankalyoncu.blogspot.com.tr      15.11.2018

10 KASIM ATATÜRK'Ü ANMA GÜNÜ

                                  

     

        Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu ve ilk cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk, her yıl ölüm yıl dönümü olan 10 Kasımlarda Türk Milletince saygıyla anılır.  Onu, 80. ölüm yıl dönümü olan 10 Kasım 2018 tarihinde bir kez daha büyük bir özlem, minnet, şükran ve rahmetle anıyoruz. O sıradan bir insan değildi. O ve arkadaşları bitmiş, tükenmiş bir milleti tekrar ayağa kaldırdı. Modern bir ulus yaratarak, bize özgür, bağımsız bir vatan armağan ettiler.

      

        1881 tarihinde doğan Mustafa Kemal Atatürk 19 Mayıs 1919’da Samsuna çıkarken 38, 1922’de Kurtuluş Savaşını kazandığında 41, cumhuriyeti ilan ettiğinde 42, 10 Kasım 1938’te hayata gözlerini yumduğunda 57 yaşındaydı. Bu kadar kısa süren bir yaşamda büyük işler, büyük devrimler gerçekleştirmiştir.

30 Ağustos 1922’de Kurtuluş Savaşı kazanıldıktan sonra T.B.M.M, 1 Kasım 1922’de saltanatı kaldırdı. Artık padişah ve ayrı bir yönetici zümresi yoktu. Atatürk’ün, “benim en büyük eserim”, dediği 29 Ekim 1923’te cumhuriyetin ilanından ölümüne kadar geçen 15 yılda neler yaptığına bakarsak, gerçekten tarihin en büyük devrimcisiyle karşılaştığımızı anlarız.

       

         Onun öncülüğünde;

• 3 Mart 1924’te hilafet kaldırıldı. Eğitim ve öğretim devrimi gerçekleştirildi.
• Düyun-u Umumiye kaldırıldı. Osmanlı Devletinin tüm borçları ödendi
• Kapitülasyonlar, 1924’te Lozan Barış Antlaşmasıyla yürürlükten kalktı.
• 25 Kasım 1925’te Şapka ve Kıyafet Devrimi yapıldı. 1925-1931 arası takvim, saat ve ölçülerde Batı ülkeleriyle olan farklılıklar giderildi.
• “Köylü memleketin efendisidir”, diyerek onlara örnek olacak modern tarım ve hayvan çiftlikleri kuruldu, eğitimleri için okullar açıldı, 1925’te T.B.M.M tarafından çıkarılan bir kanunla bir milyon dönüm toprak, topraksız köylüye verildi.
• 30 Kasım 1925’te tarikatlar, tekke ve zaviyeler kapatıldı. 17 Şubat 1926 tarihinde Medeni Kanun kabul edildi. 1928-1937’de laiklik kabul edildi.
• 1 Kasım 1928’de Latin harfleri kabul edilerek Harf Devrimi, 12 Temmuz 1932’de Dil Devrimi yapıldı. 21 Haziran 1934’te Soyadı Kanunu çıkarıldı.
• 1930-1933 ve 1934 tarihlerinde kadınlara bir takım hakları verildi. Kadınlarımız, dört duvar arasından çıkıp, çalışma hayatına kazandırıldı.

     

        Bu devrimlerin yanı sıra Atatürk döneminde bu sayfaya sığmayacak kadar sanayi tesisi ve yatırımı yapıldı. Bunların başlıcaları; Türkiye Şeker Fabrikaları, T.İş Bankası, Ankara Fişek Fabrikası, Gölcük Tersanesi, Ankara Orman Çiftliği, Tarım Satış Kooperatifleri ve Birliği, Türkiye Çimento Fabrikaları, Tren hatları, Demiryolları, Elektrik Santralleri, Sümerbank, Devlet Hava Yolları, Petrol Arama ve İşletme idaresi, Altın Arama ve İşletme İdaresi, Nazilli Basma, Bursa Merinos, Gemlik İpek Fabrikaları, Sigara Fabrikaları, Karabük Demir Çelik, Divriği Demir Ocakları, Barajlar v.d

      

         Atatürk bunları kısa ömrüne sığdırdı. Onu düşmanları bile takdir etmişti. Esir aldığı Yunan komutan Trikupis (1868-1959) her 29 Ekim Cumhuriyet Bayramında Atina’daki Türkiye Büyükelçiliğine gidip Atatürk’ün büyük boy fotoğrafının önünde saygı duruşunda bulunurdu. O, büyük bir kahraman, büyük bir devrimci, büyük bir lider ve devlet adamıydı.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr   09.11.2018

       

    

İRFAN

                                                   

                                     İrfan Kurt (1955-2018)

    

         

        7 Ağustos 1955 tarihinde Uzunköprü’nün Hamidiye köyünde orta halli bir çiftçi ailesinin bir çocukları oldu. Çocuklarının adını ilim, irfan sahibi olmasını istedikleri için bilme, sezme anlamına gelen İrfan koydular. İrfan, hareketli ve zeki bir çocuktu. İsmi gibi derslerinde de başarılıydı. İlkokulu Hamidiye Köyü İlkokulunda, ortaokulu Uzunköprü Gazi Turhan Bey Ortaokulunda, Liseyi de Uzunköprü Lisesinde okuduktan sonra hayali olan Hava Kuvvetleri İzmir Gaziemir Havacılık Okuluna girdi.

        Okulu bitirdikten sonra ilk tayini Hava Kuvvetleri Komutanlığı Eskişehir 7. Anajet Üssüne yapıldı. Eskişehir’de görev yaparken evlendi. Burada 4 yıl görev yaptıktan sonra Malatya 1.Anajet Üssü Komutanlığına tayin oldu. Malatya’da (5 yıl) görev yaparken iki kız evladı oldu. Sonra tekrar Eskişehir’de 6 yıl görev yaptı. En son yine Malatya’dan 1996 yılında emekli oldu. Emekli olduktan sonra çocuklarının tahsili dolayısıyla değişik özel sivil havacılık şirketlerinde uçak teknisyeni olarak çalışmaya devam etti. Eğitim amacıyla Amerika’nın Dallas Eyaletine gitti. Buradan helikopter teknisyenliği sertifikasını aldı.

       Eğitim ve çalışma amacıyla dünyanın çeşitli ülkelerinde bulundu. Bunlardan başlıcaları; Amerika (Teksas, Miami), Almanya, İtalya, Suudi Arabistan, Kanada v.d. En son İstanbul Büyükşehir Belediyesine bağlı Metro Ulaşım A.Ş’de VIP uçuş teknisyeni olarak dokuz yıl görev yaptı. Kızlarının biri İngiltere’ye yerleşmişti, diğeri ise İstanbul’da öğretmen olarak çalışıyordu. İki de torunu vardı. İş yaşamı artık onu yormuştu. Evlatlarını da yetiştirmişti. Bundan sonra dinlenmek onun hakkıydı. Dünyanın çeşitli ülkelerinde yaşadıktan sonra emekliliğini doğup, büyüdüğü memleketi Uzunköprü’de geçirmek istiyordu. 

       

       Uzunköprü'ye yerleştikten sonra liseden sınıf arkadaşım İrfan Kurt, ortak tanıdıklarımıza benimle görüşmek istediğini söylemiş fakat bir türlü buluşmak kısmet olmamıştı. Uzunköprü küçük bir ilçeydi, nasılsa buluşurduk. Ama buluşamadık. Hiçbir zamanda bu dünyada buluşamayacaktık. Çünkü Uzunköprü-Halkalı seferini yapan yolcu treninin Tekirdağ Çorlu ilçesi Sarılar köyü yakınlarında raydan çıkarak 5 vagonun devrilmesi sonucu 8 Temmuz 2018’de hayatını kaybeden 25 candan biriydi. 25 ocak sönmüştü. Gülerek, güvenerek bindikleri tren onların sonu olmuştu. Halbuki daha yaşayacak, sevdikleriyle geçirecek günleri olmalıydı. Onların da sağlıklı, esenlikli yaşam hakları vardı. Ne yazık ki onlara güvenli bir yolculuk sağlayamadık. Affedin bizi 24 can. Affet bizi arkadaşım İrfan Kurt.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr   06.11.2018

        

    

MEGALOMAN

                                       

        

           Küçücük salon iğne atsan yere düşmeyecek gibi doluydu. Dinleyicilerin bir kısmı oturmuş, bir kısmı da güç bela ayakta yer bulmuştu. Kalabalık, heyecanla adaylarının konuşma yapmasını beklerken, bir yandan dışarıdan vuran güneşin sıcaklığı, bir yandan da kalabalıktan dolayı oksijenin azlığı içeride nefes almayı güçleştiriyordu. Belediye başkan adaylarından biri konuşma yapacaktı. Onun için toplanmışlardı. Gelenlerin büyük bir kısmı da paralı tutulmuş alkışçılardı. Aday konuşmasına başladı. Alçak boylu, tıknaz, patlak gözlü, kel kafalı biriydi. Konuşurken kan ter içinde kalıyor, terini silmek için verilen peçeteler yetmiyor, ancak konuşmayı da kısa kesmek istemiyordu. Çünkü aklına koymuştu. Köyden biraz hallice olan bu kasabaya belediye başkanı olacaktı. Parası da vardı. Bıraksalar, sabaha kadar konuşacaktı. Kendini methetmekte sınır tanımıyordu. “Küçük dağları ben yarattım”, demesine az kalmıştı.

“Analar ne cevherler doğurmuş,” dedi dinleyenlerden biri.

“ Ya”,dedi arkadaşı. “Çok biliyor, her şeyden anlıyor.”

          

         Başkan adayı anlatmayı sürdürüyordu, yaklaşık üç saat olmuştu. Bırakmaya da niyeti yoktu. Sonunda en yakın arkadaşı onu uyardı da konuşmayı bitirdi. Herkes derin bir soluk aldı. Beş dakika içinde de salonu boşalttılar. Yakındaki bir kahveye gittiler. Samimi arkadaşı, “yahu arkadaşım, çok uzattın. Kısa ve öz konuşsaydın daha iyi olurdu. İnsanlar sıkıldı." Bizim ki şöyle bir gözlerini devirdi, dönmekte zorlanan ensesini çevirerek yüzünü döndü, “arkadaşım”, dedi “insanlar, boşta konuşsan, çok konuşmaktan hoşlanır.  Ancak adayımız girdiği seçimleri kaybetti.

      

         Halk arasında “kibirli”, burnu büyük”, diye nitelenen kendini beğenmiş bu tip insanları, toplumun her kesiminde rastlayabildiğimiz gibi siyaset dünyasında da çok sık görürüz. Megaloman bir kişide kendini beğenme, kendini her şeyden büyük görme, sürekli kendisini övme gibi belirtiler görülür. Kendisini, dünyanın merkezine koymuş, başkalarını kendisinin etrafında dönen zavallılar gibi görmeye çalışan bu kişiler, normal toplum içinde rahat edemezler, huzur duyamazlar, huzur da vermezler.

         
Son söz: Bir insanın en büyük sermayesi sahip olduğu servet değil, taşıdığı karakterdir.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr  06.01.2019

       

KONKORDATO İLANI

                                      

         

          24 Haziran 2018 tarihinde gerçekleşen cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimlerinden sonra ertelenen ekonomik sıkıntılar kendini göstermeye başladı. Birden döviz fiyatları ve buna bağlı banka faizleri arttı. Bu da zamları tetikledi. Enflasyon oranı yükseldi. Şimdilerde dövizin ateşi biraz düştü gibi gözükse de her an yine artabilir. Bunların ardından esnaf, tüccar, sanayici hatta büyük şirketler “imdat” işaretleri vermeye başladı. Hep duyduğumuz, “piyasada yaprak kımıldamıyor”, nakit yok” sözlerinden sonra bir sözcük daha ekonomi dünyasında gündem oldu. “Konkordato”.

         

          Konkordato; bir borçlunun ticari durumunun sarsılmış olmasıyla alacaklıların, alacaklarını belli bir plana göre almaları konusunda kendi aralarında vardıkları ve mahkemece onaylanan anlaşmadır. Bu hukuksal işleyiş, kurtulabilecek şirketlerin kurtulmasına ve alacaklıların alacaklarını belli bir oranda alabilmelerine imkan vermeyi amaçlamaktadır. 2018 Ekim ayının başına kadar konkordato ilan eden şirket sayısının 3 bini geçtiği, yıl sonuna kadar bu sayının 5 ila 7 bin arasında olabileceği tahmin ediliyor. Bu şirketlerin % 75’inin inşaat şirketleri, beton santralleri, yapı malzemeleri satanlar ve hırdavatçılar oluşturuyor. Enerji şirketleri, sağlık kuruluşları, temizlik, hayvancılık-besicilikle uğraşanlar, araç kiralama şirketleri ve ayakkabı firmaları da, onları takip ediyor.                                                                               

        Konkordato, en fazla 2 yıl 5 ay içinde sonuçlandırılması gereken bir süreçtir. Şirket bu sürede kurtulamazsa sonuç iflastır. Şirketlerin bankalara borcu 330 milyar dolara ulaşmış, kriz ortamında yılbaşından bu yana %50 artan döviz karşısında şirketler bu borcu ödemekte zorlanıyorlar Konkordato talep eden firmaların ortak özelliği, yüksek tutarlı (özellikle döviz cinsinden) borçlanma yapmış olmalarıdır. Üretim yapan, istihdam sağlayan, vergi veren şirketlerin batması ülke ekonomisini sarsar. Bunu önlemek için gereken önlemlerin alınması tabiidir. Ancak bu konuyu suistimal edip ödeme gücü varken bu yola giren şirketlere de müsaade edilmemesi gerekir.

         

         Şimdi bu konuda can alıcı soru şudur; Çok sayıda firma konkordato ilan ederse, alacaklılar kendi borçlarını nasıl ödeyeceklerdir? Nakit sıkışıklığı çok sayıda şirketi ve verdiği krediyi geri alamayan bankaları zincirleme etkileyecektir. Bunun sonucu olarak her şirket nakit çalışmak isteyecek, bankalar kredileri kısacak ya da geri çağıracaktır. Bu da, ekonominin çarklarının dönmesini zorlaştıracaktır.

Son söz: Borç iyi güne kalmaz.

orhankalyoncu.blogspot.com.tr   02.11.2018