2017 CHP EDİRNE İL KONGRESİ/ KİŞİLER Mİ, İLKELER Mİ?

    

          2017’ye veda ederken, gün geçmiyor ki, yurttaşlar olarak bizi şaşırtan yeni olaylarla karşılaşmayalım. Hızla değişen gündeme damga vuran son olayları film şeridi gibi şöyle sıralayabiliriz. ABD’nin İsrail’deki büyükelçiliğini Kudüs’e taşıma kararı, ardından İslam ülkelerinde başlayan protesto gösterileri, Man Adası belgeleri, CHP’li İstanbul Ataşehir belediye başkanının görevden alınması, AKP’li belediye başkanlarının (zorunlu) istifaları, Rıza Sarraf’ın Amerika’daki mahkemesi, 15 Temmuz darbe kalkışmasının artçı etkileri ve bozulan ekonomik veriler.

     

          Siyasi çekişmelerin sertleşmesi, iş, aş, ekmek peşindeki sade yurttaşı fazlasıyla yordu. Artık gülmek, yarınımıza güvenle bakmak, çocuklarımıza özgürce yaşayabilecekleri, laik, demokratik sosyal bir hukuk devleti normlarına sahip bir ülke bırakmak istiyoruz. O ülkenin eşit yurttaşları olmak istiyoruz. İşte bu konudaki özlemlerimizi gerçekleştirecek olanlar siyasi partilerdir. İktidar partisi bu konularda yetersiz kalıyorsa, seçenek olması gereken birinci parti ana muhalefet partisi olan CHP’sidir. 

     

         CHP, kökleri kuva-i Milliye’ye dayanan, Cumhuriyeti kuran, ülkemize demokrasiyi getiren bir partidir. Yetişmiş kadroları vardır, nispeten parti içi demokrasiye önem verir. Ancak parti içi demokrasi açısından daha çok yol alması gerektiğini de yadsıyamayız. Önseçim bunların başında gelir. Halkın önüne çıkardığı adayları genel merkez seçiyor. Bunu, partinin (nitelikli) üyeleri yada kongre ve önseçim delegeleri yargıç nezaretinde önseçimle yapmalıdır. Milletvekili, belediye başkanları ya da meclis üyelerini aday yapan genel merkez olunca, başa gelen yöneticiler, bir daha seçilmek için gözünü seçmenden çok genel merkeze çevirmektedir.

       

         Edirne’de yapılan CHP ilçe başkanlık seçimleri, Edirne Merkez, Keşan, İpsala, Meriç, Enez, Lalapaşa, Süloğlu ilçelerinde beklendiği gibi sonuçlanmış, Havsa ve Uzunköprü’de ise değişim isteği ağır basarak yeni yönetimler iş başına gelmiştir. Şimdi gözler, iktidar seçeneği olan CHP’sinin 6 Ocak 2018’ de yapacağı Edirne İl kongresinde. “Siyasette 24 saat bile çok uzun süredir”, demişti, bir siyaset ustası. Onun için şimdiden sonuç kestirilemez ancak şunu söyleyebilirim;

Bu kongrede yapılacak il başkanlığı seçimi, geçen kongrede yapılan seçimin aksine başa baş geçecektir. İsimler, henüz ısınma turlarında. Düğümü çözecek olan CHP Uzunköprü ve Keşan İlçe örgütlerinin tavrı olacaktır. “Siyasette kişilerin değil, ilkelerin peşinden gitmelidir”, sözü kılavuz olarak benimsenirse herkesi kucaklayacak, herkese eşit davranacak, hak, hukuk, adalete riayet edecek, saydam ve katılımcı yönetimler iş başına gelir.

26.12.2017

Orhan Kalyoncu

KADINLARIMIZ

  

              

      

              Ülkemizin kurtarıcısı ve kurucusu Mustafa Kemal Atatürk, “Bir toplum, bir millet erkek ve kadın denilen iki cins insandan meydana gelir. Mümkün müdür ki, bir toplumun yarısı topraklara zincirlerle bağlı kaldıkça, diğer kısmı göklere yükselebilsin", diyerek çoğu Avrupa ülkelerinden önce kadınlara seçme ve seçilme hakkı tanımıştır. Toplumun yarısını oluşturan kadınların geri bıraktırılması halinde o toplumun gelişemeyeceği gayet açıktır. 

     

             Büyük Önderimiz, “dünyada her şey kadının eseridir. Kadınlarımız eğer milletin gerçek anası olmak istiyorlarsa, erkeklerimizden çok daha aydın ve faziletli olmaya çalışmalıdırlar", diyor. Gerçekten de kadınlarımız günümüzde ev kadını ve anne olmalarının yanı sıra her alanda çalışarak söz sahibidirler. Öğretim üyesi, öğretmen, doktor, hemşire, teknisyen, tamirci, kamyon şoförü, pilot, bakkal, mali müşavir. banka müdürü, hakim, savcı, müsteşar, milletvekili, bakan, başbakan, parti genel başkanı, yazar, şair, sanatçı, model ve bunun gibi hayatın her alanında kadınlar vardır. Demokrasimiz de gelişecekse, kadınlar sayesinde olacaktır. Çünkü onlar bu konuda daha samimidirler. Bilirler ki; demokrasi, insan hak ve özgürlükleri geri giderse ilk önce kadınlar mağdur olacaktır. Onun için demokrasiye çok sıkı sarılırlar.

       

          Siyasette, erkek politikacıların kadınların yolunu açmak gibi kaygıları yoktur. Ülkemizde, CHP’si kadınların daha aktif bir biçimde siyasi yaşama katılmaları için tüzüğüne %33 oranında “cinsiyet kotası” koymuştur. Bu tüzük maddesiyle Cumhuriyet Halk Partisi, kadınların siyasette daha çok rol almasını hedeflemiştir. 

Siyasette; düşünülenin aksine kadın dayanışmasından çok erkek dayanışması görülür. Bir kadın aday ortaya çıktığında, kendi egemenlik alanlarının ellerinden gideceğini düşünen erkek adaylar işbirliğine gidebilirler. Halbuki, kadın eli değen her şeyde olduğu gibi siyasette de kadının olduğu bir ortamda erkeklerin konuşmaları ve davranışları bile değişir, daha nazik olur. Onun için kavga, gürültünün eksik olmadığı, hakaretlerin havada uçuştuğu siyasete kadınların eli mutlaka değmelidir. Adil, hakkaniyetli, titiz ve hassas yönetimler ancak bu sayede gerçekleşir.       

30.11.2017

Orhan Kalyoncu

BARAJ

         

              Fransızca kökenli baraj sözcüğünün konumuzla ilgili tanımı şöyle; “herhangi bir alanda başarılı sayılabilmek için geçilmesi gereken engel." Son günlerde siyaset alanında da tartışılan bir sözcük oldu. Bu tartışmanın konusu 34 yıldır genel seçimlerde uygulanan %10 seçim barajıydı. Bu baraj,1980 darbesinden sonra başa gelen askeri rejim tarafından oluşturulan Danışma Kurulu tarafından 1983 tarihinde çıkarılan seçim yasasıyla yürürlüğe girdi. Askeri yönetimin amacı, yönetimde istikrar için az partili bir sistem kurmaktı. O tarihten bu yana hiçbir iktidar tarafından değiştirilmek istenmedi. Hatta yüksek baraj nedeniyle iktidar olmayı düşünen muhalefet partileri bile güçlü bir şekilde itiraz etmediler.

         

            1995 yılında yapılan genel seçimlerden sonra yapılan hükümet kurma çalışmalarında önce ANAP(%19,65) ile DYP(%19,18)  Anayol hükümetini kurdu. Bu koalisyonun bozulmasının ardından DYP ile Refah Parti(%21,38) Refahyol hükümetini kurdu. 1999 genel seçimlerinde de yine koalisyon hükümetleri kuruldu. DSP: %22,19, MHP: % 17,98, ANAP: % 13,22 oranında oy alarak 3’lü koalisyon kurdu. Bu hükümetlerin kurulmasında dikkat çeken en önemli husus hükümeti kurmakla görevlendirilen partilerin en çok %22 oranında oy almalarıydı. %22 ile iktidar olunan bir seçim sisteminde %10 seçim barajı çok yüksek, değil mi?

         

         Bazı Avrupa ülkelerinde baraj olmadığı gibi bazılarında da %2 ile %7 arasında oy barajı uygulanmaktadır.  Ülkemizde 2002’de yapılan genel seçimlerde meclise sadece iki parti ve Bağımsızlar girerek AKP %34,4, CHP %19,4 Bağımsızlar 0.96 oy oranıyla milletvekilliklerini paylaşmıştı. AKP , meclisteki 550 milletvekilinin 365'ini, CHP'si 177'sini, Bağımsızlar da 8'ini  kazanmıştı. Toplamda seçmenin %54,8 i mecliste temsil edildi. Geriye kalan %45,2 sinin oyları çöpe, daha doğrusu seçmenin oy vermediği iki büyük partiye gitti. Onların görüşleri mecliste temsil edilmedi. DYP %9,5 la dışarıda kaldı ve zamanla gücünü kaybetti. ANAP, Genç Parti de öyle. MHP de %8,5 la meclis dışındaydı. Bu durum ülkenin siyasi hayatında bir deprem etkisi yarattı. Merkez sağı temsil eden partiler silindi. 

       

        Nerede kaldı temsilde adalet? Nerede kaldı seçmenin iradesi? Kaldı ki İktidar partisi %34,4 'le mecliste %66'lık bir çoğunluk elde etmişti. 1980 öncesi koalisyonlar dönemlerine tepki için getirilen bu sistem, böylece barajı geçen partilere seçmenin vermediği bir güç vermiş oluyordu. Barajın kaldırılması veya düşürülmesi teklifinin, kimler tarafından, ne için getirildiğine bakmadan, demokrasi, temsilde adalet ve seçmenin iradesinin mecliste tam olarak yansıması için desteklenmesi gerekir. Konulan baraj sadece partilerin ve adayların seçilme hakkına yönelik değil, aynı zamanda seçmenlerin seçme hakkına karşı da yapılan bir haksızlık ve adaletsizliktir. Çünkü sandığa attığı oyun karşılığında, sandıktan tercih ettiği bir siyasi parti ve aday değil, seçmediği bir parti ve aday çıkmaktadır. 

Orhan Kalyoncu

20/11/2017                  

Orhankalyoncu.blogspot.com.tr

         

DEMOKRASİ OYUNU MU BU?

  

                 Siyaset, insanla ve insanlar için yapılır. Siyasette de etik kurallar vardır. Hak, hukuk, adalet, eşitlik, emeğin en yüce değer olması gibi. Halka demokrasi içinde hizmet böyle olur. Bunları göz ardı ederseniz, demokrasi olmaz, keyfi idare olur. Siyaseti rant için yapanlar eşe, dosta, arkadaşa koltuk paylaşımı olarak görenler, halkın vicdanında yer alamazlar. Siyasi partiler, önce kendi içlerinde demokrasiyi uygulayacaklar ki, ülkede demokrasi gelişsin, insan hak ve özgürlükleri konusunda yol alalım. Demokratik kurallara, önce kuralları koyanlar uymalıdır. Demokrasinin en temel bir kuralı da halkın kendi yöneticilerini özgür iradesiyle kendisinin seçmesidir. Tüm siyasi partilerde bu konuda son söz sahibi genel merkezdir, genel başkandır. Cumhurbaşkanını, milletvekillerini, belediye başkanlarını, diğer meclis üyelerini aday yapanlar, onlardır. Böyle olunca halk,yalnızca oy vererek, önüne konan adayı seçer..   

            Yukarıdan atananlar da bir kez daha atanmak için halka değil, onu oraya getiren iradeye yaranmak isteyecektir. Genel merkez de gücünü, göreve getirdiklerinden alacaktır. Böylece “al gülüm, ver gülüm” politikası geçerli olacaktır. ” Seçilen yöneticiler, artık halkı değil, yukarısını gözlerler. Çünkü bir daha seçilmek her şeyin önündedir. O da liderden geçer. Zordur, bizde demokrat olmak. Lider, eline geçirdiği yetkiyi sonuna kadar kullanır. Hiç kimse artık onu, o istemediği takdirde oradan indiremez. Demokrasiyi tabana yaymak, katılımcılığı sağlamak, ön seçim yapmak, yetkilerinin bir kısmından vazgeçmek liderin aklından dahi geçmez. Tek seçicidir. Tüm adayları o seçer, MYK üyelerini de, danışmanlarını da. Boşuna mıdır, adayların liderle fotoğraf çektirmeleri, karşılama kuyruğuna girmeleri? 

            Siyasi partilerin ilkeleri, hedefleri, amaçları olmalıdır. Üyeler, o ilkeler etrafında birleşir. Bir davaya inanmaları gerekir. Sayıları çok olmasa da partileri ayakta tutan, onlardır. Bu üyeler bilinçlidir. Gömlek değiştirir gibi parti değiştirmezler. Siyasi partilerde birliği sağlamak, genel başkandan başlayarak en küçük belde başkanına kadar görev alan parti yöneticilerinin işidir. Bu görevi yaparken adaleti, eşitliği öncelikli olarak düşünmelidirler. Partide adaleti ve eşitliği sağlamak için de her yerde ön seçim, kongrelerde de demokratik olan “çarşaf liste” yöntemlerinin uygulanması gerekir. Üye, eğer partide çalışarak yükseleceğini, emeğe ve liyakata önem verileceğini görürse, gönüllü çalışır. Ama şimdiye kadar olduğu gibi güçlülere dayanmak geçerli olursa, yalnızca bir avuç kimse siyaset yapar. Yönetenler de halktan uzaklaşarak, hiyerarşi ve protokol kuralları arkasına sığınırlar. 

Orhan Kalyoncu 

15/11/2017

orhankalyoncu.blogspot.com.tr

         

     

KENT YAŞAMI VE KÜLTÜRÜ

        İnsan, sosyal bir varlıktır ve bir arada yaşama ihtiyacı duyar. Yerleşim alanları da bunun sonucu ortaya çıkar. Kalabalık nüfusa sahip kentler de yaşamanın bir adabı ve usulü vardır. Kentlerde yaşayanların uyması gereken yazılı ya da yazısız davranış kuralları, kent yaşam kültürünü oluşturur. Toplum yaşamında bir kimsenin özgürlük alanının, bir başkasının özgürlük alanı sınırına kadar olduğunu da hatırdan çıkarmamak gerekir. Kimse gece yarısı pencereye çıkıp bağıramaz, arabasının egzozunu bağırtarak hız yapamaz, dinlediği müziğin sesini sonuna kadar açamaz, kahvede ayakkabısını çıkarıp ayaklarını başka bir sandalyeye uzatamaz. Bu örnekler çoğaltılabilir. Yine geleneklerimize bağlı saygı kuralları vardır. Herkesle, özellikle büyüklerimizle saygılı konuşmak, küçüklerimizi sevmek ve korumak, kadınlara öncelik vermek, özürlü yurttaşlarımıza yardımcı olmak gibi. Toplumu bir arada tutan bu davranışlardır. Bu durum bozulduğunda toplum da bozulur. Çağdaş toplumları sadece yaptırımlar değil manevi duygular da ayakta tutar.
        

      Gençlerine önem vermeyen, yaşlılarına saygı göstermeyen toplumların geleceği de olmaz. O ülkede yaşam çekilmez olur. Bir toplumun huzurlu olması kentlerde ya da taşrada yaşayan insanların sosyal ilişkilerinin bütünü ile özgür olmasına bağlıdır. Herkesin hayat tarzı, siyasi görüş ve dini inanış bakımından özgürce hareket etmesi, bu konularda baskı görmemesi çağdaş yaşam için çok önemlidir. Ekonomik refah da insanların mutluluğunu ve davranışlarını olumlu yönde etkiler. Kentte yaşayan insanların, binaların sıkışıklığından, trafik yoğunluğundan uzak düzenli ve temiz bir çevrede yaşaması hem anayasal, hem de doğal hakkıdır. Bunu sağlamak genel ve yerel iktidar sahiplerinin asli görevidir. Komşu ülkelere gidenler orada köpeklerin başıboş gezmediğini, binaların durmadan yıkılıp testere dişi gibi bir ileri bir geri olmadığını, tarihin korunduğunu, meydanların geniş ve yeşil alanların bol, sokakların tertemiz ve güler yüzlü insanlarla dolu olduğunu görürler.  

           

       Son yıllarda komşu ülkelere turist olarak giden binlerce vatandaşımız var. Komşu ülkeler alt yapı sorunlarını bitirmiş, düzenli şehirlere sahipler. Bacasız sanayi olan turizmden çok kazanıyorlar, bilhassa Türk vatandaşlarından. Orada hizmet sektörü çok gelişmiş. Bizde de, yanı başımızda Enez, Şarköy, Gelibolu, Tekirdağ, Çanakkale gibi sahil kentlerimiz var. Adalarımız da öyle. Ama aynı rağbeti görmüyorlar. Bağımsızlık tarihi 200 yılı bulmayan bir ülkenin kentleri bir yanda ve güzelim ülkemizin 600 yıllık tarihe sahip Trakya'daki kentleri bir yanda. Bizde, yerel yönetimler halen alt yapı çalışmalarıyla uğraşırken, biz yurttaşlar da havasıyla, meydanlarıyla, parklarıyla, sokaklarıyla, pazar yeriyle, terminaliyle çağdaş bir kentte yaşamanın hayalini kuruyoruz.

Orhan Kalyoncu
09.11.2017

 orhankalyoncu.blogspot.com.tr
         

KURTLAR SOFRASI

                                                         

            “Siyaset, bir kurtlar sofrasıdır”, sözünü ilk duyduğumda üzerinde pek durmamış, alelade bir benzetme diye düşünmüştüm. Ancak 29 yılın sonunda bu sözün gerçekliğini yeniden değerlendirmem gerektiğini anladım. Hiç yabana atılacak bir hüküm değildi. Önce birkaç sözcükle bu benzetmenin nereden kaynaklandığını anlatayım. Kurtlar sofrasında, aç kalan kurtlar, ilk düşen kurda saldırarak yer, böylece ayakta kalarak hayatlarını ve nesillerini devam ettirirlermiş. Siyaseti de buna benzetmişlerdi. 

          Halbuki benim anladığım siyaset, halka hizmet etmenin bir yoluydu. Siyaseti, kurtlar sofrasına çevirmemek tabii ki öncelikle siyasetçilerin elindedir. İnsanların gözünün içine bakarak yalan söylenmez, ikili oynanmaz, menfaat karşılığı oy satın alınmaz, haksız olarak her tartışmada üste çıkmaya çalışılmaz, her şeyi ben bilirim denilmez ve siyaseti çete savaşına çevirip, benden-senden ayrımı yapılmaz ise siyaset kurtlar sofrasına dönmez. Gelişmiş demokrasilerde olduğu gibi doğrultu tutarlılığına önem verilir, toplumun çıkarı gözetilir, kişilerin değil, ilkelerin peşinden gidilir, eşitlikçi, saydam, hesap verebilir ve özü sözü bir olunursa siyaset dünyası aydınlık olur.                                                                        

        

         Mademki demokrasinin tam anlamıyla ülkemizde uygulanmasını istiyoruz, o halde siyasetçilerin yukarıdaki prensiplere uyması sağlanmalıdır. Bunun yanı sıra seçimlerde de eşit propaganda hakkı, sandık güvenliği, açık sayım gibi şartların olması gerekir. Seçimle gelenin seçimle gitmesi, gerekli şartları taşıyan her Türk yurttaşının seçme seçilme hakkının olması da çok önem taşır. Bunlar demokrasinin olmazsa olmazlarıdır. Siyasi partiler yasasında gerekli değişiklikler yapılarak, en basitinden kendini yönetecek adayları halkın tespit etmesi, yani partilerdeki tüm (nitelikli) üyelerin oy kullanarak adaylarını ve parti yöneticilerini kendi seçmesi gerekir. O zaman kimse, suç işlemediği takdirde, halkın seçtiği yöneticileri görevden alamaz.

        

         Bazen parasal güçle, siyasi gücün birleşmesi kötü niyetli olanların elinde, toplum için bir dinamit etkisi yaratabilir. Bu durumda, toplumun dikkatli olması gerekir. Zannedilenin aksine siyasette de, ticarette de güven çok önemlidir. Güvenini kaybedersen, başta kredini, saygınlığını sonra da her şeyini kaybedersin. Siyaset uzun bir maratondur, kısa koşu yapanlar buna dayanamaz ve alanı terk etmek zorunda kalırlar. Kazanmak için her şeyi mübah görenler, alavere dalavereyle işleri bir yere kadar sürdürebilirler ama bu sonsuza kadar gitmez. Gerçeklerin eninde sonunda ortaya çıkma gibi bir özelliği vardır.

Orhan Kalyoncu

29.10.2017    

orhankalyoncu.blogspot.com.tr

         

DİNOZORLAR

                   

Mencilis Mağarası yolu-SAFRANBOLU

                                       

              

              Araştırmacılar, 160 milyon yıl kadar kara hayatına egemen olmuş dinozorların yaklaşık 66 milyon yıl önce neslinin tükendiğini ortaya koydu. Dinozor, Yunanca'da “korkunç kertenkele” anlamına gelir. Günümüzde dinozorlar kalmasa da, bu sözcüğün bazen yaşlılar için kullanıldığını duyarız. Tabii ki, insanoğlu doğar, büyür ve ölür. Bu doğanın kanunudur. Hiç kimse ölümsüz değildir. Önemli olan insanın yaşarken içinde bulunduğu topluma, diğer insanlara faydalı olmasıdır. Bu ailemizden başlayarak halka şeklinde tüm insanlığı kapsar. Bir aşının bulunması gibi nice buluşlar böyledir.

         Ülkemizde ortalama insan ömrü, kazaya belaya uğramazsa, yaklaşık 75-80 yıldır. Yaşam tecrübesi olan insanlara gereken saygıyı gösterip, onların yaşam tecrübelerinden neden yararlanmayalım? Bunu yaparsak, yaşanan deneyimleri tekrar denemek zorunda kalmayız. Başarılı olabilmenin en önemli şartlarından biri de geçmişteki insanların tecrübelerinden yararlanarak onların düştüğü hataları tekrarlamamaktır. Yaşlı adamın gençlere dediği gibi, “ben gençliğin ne demek olduğunu biliyorum ama sen ihtiyarlığın ne demek olduğunu bilmiyorsun." Gençler, her ülkenin geleceğidir. Onların iyi yetişmesi, eğitimli, kültürlü olması sayesinde toplumlar gelişir. Ancak denenmişi, denememek için tecrübeli insanların rehberliğine her zaman ihtiyaç vardır. Bu dengeyi sağlamak toplumun yararınadır.

              
        Ülkemizde de devletin yüksek kadrolarında görev yaptıktan sonra emekli olmuş yaşları ilerlemiş insanlar, Encümen-i Daniş (Büyük Devlet Jürisi) adlı bir düşünce grubu oluşturarak devleti yönetirken edindikleri tecrübeleri iş başındaki devlet adamlarına iletmişlerdir. Aslında bu yöntemi, belediyeler, dernekler, odalar ve partiler gibi diğer kuruluşlar da uygulayabilirler.

            
        Geçmişine sahip çıkmayan toplumlar, geleceğini de kuramazlar. Yaşlı ve tecrübeli insanlar toplumların hafızalarıdır. Eğer onlarla iletişimi kesersek, belleğimizi kaybederiz. Her yıl 18-24 Mart tarihleri arasında  “Yaşlılara Saygı Haftası” kutlanır. Yoksa bu kutlama sadece kağıt üzerinde midir? Son olarak İngiliz yazar Virginia Woolf’un (1882-1941) Kendine Ait Bir Oda adlı eserinde yaşlı insanlar hakkında dile getirdiği bir gerçekliğe kulak verelim, “Yaşlanmanın tek tesellisi, bu işte diye düşündü. Tutkular hep güçlü kalır, fakat insan var oluşuna o eşsiz tadı ekleyen o gücü kazanmıştır. Deneyimlerini! Artık avuçlarındaki yaşamı, ışığın altında yavaşça çevirerek gözden geçirebilmektedir.”  

 

 16/10/2017 

 orhankalyoncu.blogspot.com.tr

                            

NEREDEN BAŞLASAM

                                           

    

             "Küresel ısınmadan dolayı mıdır nedir, havalar son senelerde iyice değişti. Bir bakıyorsunuz, yaz ortasında ortalığı seller basıyor, dolu yağıyor. Bir bakıyorsunuz sonbaharda yazı yaşıyoruz. Bugün de hava kapalı ve yağışlı." Böyle yazmaya başladığım yazımı suya sabuna dokunmadan devam etsem, fincancı katırlarını ürkütmemiş olurum. Ancak yine de,"böyle gelmiş, böyle gider", dememek için demokrasi, özgürlük, siyasi partiler, seçim yasaları ve üyesi olduğum CHP’deki yanlış uygulamalardan bahsetmeye devam edeceğim. CHP'sinin iktidar olması, sadece liderin çalışmasıyla olmaz, partinin demokratik, saydam, hesap verebilir, katılımcı, eşitlikçi ve ortak akılla çalışmasıyla olur. 

       

            Yazımın akışı  yine siyasete geldi. Ama siyaset zaten bizim hayatımızı yakından etkileyen ayrılmaz bir parçamız değil mi? Son yapılan zamlar, taşeron işçiler, eğitim, sağlık ve bunun gibi bir sürü konu biz, yurttaşları etkilemiyor mu? Önümüzdeki iki yıllık süreçte, ülkemizi ardı ardına önemli seçimler bekliyor. Önce 2019’un Mart ayında yerel seçimler, sonra da aynı yılın Kasım ayında genel ve cumhurbaşkanlığı seçimleri olacak. Ülkemizin kaderini belirleyecek kadar önemli bu seçimler. Çünkü 2017 Nisan ayında yapılan referandumdan sonra artık partili bir cumhurbaşkanı olacak ve hükümeti o kuracak. Belli başlı atamalar yine onun tarafından yapılacak. Fiilen parlamenter rejim yerini başkanlık rejimine bırakacak. Siyasi partiler onun için tekrar bir yapılanma ve yenilenme hamlesi içindeler. Buna metal yorgunluğu içinde olduğu söylenen iktidar partisi de dahil. Merkezde yer alacağını söyleyen yeni bir parti de yola çıkmış vaziyette. 25 Ekimde kuruluşunu açıklayacak. Doğal olarak siyasi yelpaze tekrar şekillenecek.

          

        Tüm bu şartlar altında tekrar kongreler sürecine girmiş olan CHP’sine dönersek, belli ki yakında olacak kurultayda bir değişim olmayacak. Ne yazık ki çalışma düzeninde de öyle. Yine en küçük belde belediye başkan adayını, milletvekillerinin çoğunu ve cumhurbaşkanı adayını Genel Merkez (Genel Başkan da diyebiliriz) atayacak. Sistemin değişmesi gerekir. Nitelikli üye sistemine geçerek partili üyelerin, genel başkan dahil partinin tüm yönetim kademelerini, belediye başkanlarını, milletvekilleri adaylarını ve cumhurbaşkanı adayını seçmeleridir. Böylece tüm üyeler bu sürece katkı verir, canla başla partileri için çalışırlar. Kayırma, nepotizm ortadan kalkar, partide eşitlik, emek ve liyakat devreye girer. Her üyenin seçme ve seçilme hakkı olur. İstenirse kurultayda yapılacak tüzük değişikliğinden sonra bu bir ay içinde hayata geçirilebilir. Partinin önünden bile geçmeyen, yalnızca oy için yazılı olan üyeler ayıklanarak, belli nitelikleri olan üyeler partinin gerçek sahibi olur.

     

01.10.2017

Orhan Kalyoncu

          

                 

CUMHURİYET HALK PARTİSİ’NDE DELEGE SEÇİMLERİ

       

         Siyasi partiler, demokrasinin vazgeçilmez unsurlarıdır. Temsili demokrasilerde siyasi tercihimizi, siyasi partiler vasıtasıyla kullanırız. Kurulan sandıklarda verdiğimiz oylar neticesinde ”milli irade” tecelli eder. Tabii ki bu süreç işlerken asıl olan özgür, eşit ve güvenli bir seçimdir. Ülkemizde genel seçimlerde 1983’ten beri hiçbir ülkede olmayan %10 seçim barajı ve lider egemenliğine yol açan siyasi partiler yasası yürürlüktedir. Şimdiye kadar değiştirilmesi mümkün olmamıştır. Siyaset, yediğimiz ekmekten, içtiğimiz sudan, soluduğumuz havadan, geçtiğimiz yoldan, eğitimden, sağlıktan, ekonomiden, adaletten asayişe kadar bizi derinden etkilemektedir. Dış politikayı, savaş ve barışı da unutmayalım. O yüzden hayatımızın ayrılmaz parçası olan siyasetle, biz yurttaşların da ilgilenmesi gerekir.

     

       Siyasi partiler; anayasaya, siyasi partiler yasasına, tüzük ve yönetmeliklerine göre yönetilirler. CHP’sinin tüzüğüne göre, il ve ilçe kongreleri iki yılda bir toplanır. Bu süre en çok bir yıl uzatılabilir. Ayrıca yılda bir kez seçimsiz olarak toplanır ve siyasal çalışmalara yön verir. Yine il ve ilçe başkanlıkları iki ayda bir genişletilmiş yönetim kurulu, üç ayda bir il-ilçe danışma kurulu ve her seçimden sonra seçim değerlendirme toplantıları yapmak zorundadır. Kökleri Kuva-i Milliye’ye dayanan, Türkiye’nin kurucu partisi, 94 yıllık Cumhuriyet Halk Partisi'nin tüzüğüne uygun hareket ettiğini söyleyemeyiz.

      CHP tüzüğüne göre, bir kongreye katılmak üzere seçilmiş olan partiliye “delege”, görevlerinden dolayı delege olanlara da “doğal delege” denir. Hepsi beraber kongrede oy kullanır ve yönetimleri seçerler. Yönetmeliğin 8.maddesine göre seçimin yapılacağı yer, gün, saat ile seçimi yürütmekle görevli ilçe yöneticilerinin adlarını içeren listeler de, kesinleşen üye listeleri ile birlikte aynı yöntemlerle ilçe merkezinde askıya çıkarılır. İlçe yönetimince görevlendirilen üyeler, o bölgede delege seçilemezler. Seçimin yapılması için en az üçte bir üyenin katılması gerekir.

      

       Delege seçimlerinde her zaman çekişme olur. Demokrasinin ve çok sesliliğin gereğidir bu, tabii ki seçimlerin demokratik, saydam ve eşitlikçi olması şartıyla. En iyisini seçmek, emeğe ve liyakata önem vermek siyasetin kalitesini de arttırır. Ancak ilçe başkan adaylarının ya da ilçe yönetimlerinin kendi listelerini her mahallenin üyesine dayatarak müdahil olması, o mahallenin iradesine konan bir ipotektir. O zaman kongreye gerek kalmaz. Her mahalle, kendi delege listesini bir başkası tarafından dikte edilmeden hazırlamalıdır.

      

       Bir çok şikayete konu olan delege sistemi kaldırılabilir mi? Delege sisteminin kalkması için nitelikli üye sisteminin getirilmesi birçok noktada tartışmayı önler. Nitelikli üye derken kastedilen şudur; parti üyesinin, partinin ilkelerini, programını, tüzüğünü bilmesi, verilen parti görevlerini yapması, parti içi eğitime-seminerlere katılması, aidatını ödemesi v.b. Öyle olduğu zaman, delegeye gerek kalmadan partinin tüm üyeleri milletvekillerini, belediye başkan adaylarını, il-ilçe yönetimlerini, genel merkezi ve genel başkanı seçebilir. Bu gerçekleşirse parti tabandan yönetilir ve yönlendirilir. Seçilenler de, parti üyesine değer verir. Yoksa her şey şeklen sürer gider.

                                    

25.09.2017 

Orhan Kalyoncu 

orhankalyoncu.blogspot.com.tr

ADALET YÜRÜYÜŞÜ

    

                                      Adalet Tanrıçası Themis

           

           Tarihe damga vuran davaların başında Antik Yunan Filozofu Sokrates (M.Ö 469- M.Ö 399) ile ilgili mahkeme kararı gelir. Sokrates, şehrin tanrılarına inanmamak,onların yerine başka tanrılar koymak, böylece gençliği zehirlemekle suçlanır ve haksız bir kararla ölüme mahkum edilir. Adaletin terazisinde yanlış tartılan bir diğer dava da Dreyfus Olayıdır. 1894 yılında Yüzbaşı Alfred Dreyfus casuslukla itham edilerek Fransa’da yargılanıp mahkum edilir, yıllar sonra 1906’da yeni deliller ortaya çıkınca, beraat eder.

         

          Haksız yere verilen mahkumiyetler yıllar sonra bile vicdanları kanatır, 12 Eylül 1980 askeri döneminde verilen kararların acıları 4o yıl sonra bile halen tazedir. Yakın tarihlerde tanık olduğumuz Balyoz, Ergenekon, Askeri Casusluk, Kozmik Oda ve bunun gibi davaların da, kurgulanmış davalar olduğu anlaşıldı. Mağdur edilen yüzlerce kişi tazminat davalarını kazanmalarına karşın bu onların mağduriyetlerini karşılayabilir mi? Ölen, intihar eden, insanları geri getirebilir mi? 

         

          Türkiye Cumhuriyeti, demokratik, laik, sosyal bir hukuk devletidir. Anayasaya göre, yargı, bağımsız ve tarafsızdır. Her yurttaşın adil yargılanma hakkı vardır. Mahkeme salonlarında yazan “Adalet mülkün temelidir", sözündeki “mülk” devlet demektir. Adalet olmazsa, devletin temeli, demokrasi ve özgürlükler olmaz.

        Adalet isteyen tüm yurttaşların sözcüsü olarak Cumhuriyet Halk Partisi lideri Kemal Kılıçdaroğlu, Ankara-İstanbul arasındaki 420 km yolu yürüyerek, "Adalet Yürüyüşü'nü", gerçekleştiriyor. Hak, hukuk, adalet istiyor. Bu sıcakta yollara düşenler, yalnızca kendileri için değil, tüm yurttaşlar için adalet arıyorlar. Her dört seçmenden birinin oyunu almış, iktidar alternatifi olan ana muhalefet partisi adaletsizlikten şikayet ediyorsa, iktidara düşen görev bu sorunu çözmektir.

Orhan Kalyoncu 

29.06.2017 

KİM ÜZEBİLİR SENİ SENDEN BAŞKA

        

                 Yazmayı istediğim konuların başında her zaman içinde yaşadığımız çevrenin, toplumun sorunları ve insanın yaşama dair bakışı gelir. Bu yazımda da siyasetin dışında biraz soluklanmak için Alman filozofu F. W Nietzsche’nin (1844-1890) yaşamla ilgili "Kim Üzebilir Seni, Senden Başka", adlı şiirini paylaşıyorum.

             

              Sular yükselince balıklar karıncaları yer.

              Sular çekilince de karıncalar balıkları yer.

              Kimse bugünkü üstünlüğüne ve gücüne güvenmemelidir!

              Çünkü kimin kimi yiyeceğine “suyun akışı” karar verir.

                       

                       Gidene “kal” demeyeceksin.

                       Gidene “kal” demek zavallılara,

                       Kalana “git” demek terbiyesizlere,

                       Dönmeyene “dön” demek acizlere,

                       Hak edene “git” demek asillere yakışır.

                       Kimseye hak ettiğinden fazla değer verme,

                       Yoksa değersiz olan hep sen olursun!

         

             Düşün! Kim üzebilir seni senden başka?

             Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen?

             Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?

             Kim yıkar, yıpratır seni sen izin vermezsen?

             Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?

             Her şey sende başlar, sende biter!

             Yeter ki yürekli ol, tükenme; tüketme!

             Tükettirme içindeki yaşama sevgisini.

             Hep hatırla! Çaresizseniz; çare sizsiniz!

   

                  

         İnsan yaşamı gençlikte hep uzun gibi gelir ama yaş kemale erdiğinde, “göz açıp, kapayıncaya kadar”, olduğunu anlarsınız. İşte o zaman, bazı şeylerin telafisi  için geç olabilir. Yaşamak eylemi sadece dünyada yer almak, "iyi yaşadım", demek midir? Yaşamın hakkını vereceksiniz ama gelecek nesillere borcunuz yok mu? Bence dünyaya gözünü açan her insanın, insan yaşamına bir katkısının olması gerekir. İnsanlığın gelişimi de böyle olmuştur. İnsanın yaşam gayelerinden bir tanesi de bulunduğu dünyaya, yaşadığı topluma, çevresine yararlı olmaktır. Gençliğin, zenginliğin ve makamların gelip, geçici olduğunu unutmayalım. 

                      

                      

orhankalyoncu.blogspot.com.tr                      14.06.2017

   

     

                     

DEMOKRASİ KÜLTÜRÜ VE SİYASET

   

           Demokrasi; siyasal denetimin doğrudan doğruya halkın ya da düzenli aralıklarla halkın özgürce seçtiği temsilcilerinin elinde bulunduğu toplumsal ve ekonomik durumu ne olursa olsun tüm yurttaşların eşit sayıldığı yönetim biçimidir. Ülkemizdeki siyasi tablo bu tanıma ne kadar uyuyor? Halk, siyasi partilerde oy kullanmanın dışında, karar verme ve aday belirlemede ne kadar söz sahibidir? Bu sorulara ne yazık ki olumlu yanıt veremiyoruz. 

         Anayasa ve  siyasi partiler yasasına göre, her yurttaşın istediği partiye üye olma, siyasi faaliyette bulunma ve bir yerlere aday olma hakkı olmasına rağmen bu, genel merkezlerin izin verdiği sınırlar içinde mümkündür. Genel başkan ve genel merkez her şeye yetkilidir. Siyasi partilerin genel başkan ve yönetimlerini de kendileri istemediği takdirde, kongrelerde değiştirmek zordur. Türk siyasi tarihinde bunun istisnası 1972 yılında CHP genel başkanı İsmet İnönü’nün adaylıktan çekilerek Bülent Ecevit'in genel başkan seçildiği kurultaydır. CHP’de seçim yoluyla gerçekleşen bir genel başkan değişimi de 30 Eylül 2000 tarihinde olmuştur. 1999 genel seçimlerinde CHP’sinin seçim barajı altında kaldığı için istifa eden Deniz Baykal 15 ay sonra yapılan 11.olağanüstü kurultayda  Altan Öymen’den koltuğunu geri almıştır. Bunların dışında genel başkanlar koltuklarını her zaman korumayı bilmişlerdir.

        

        CHP’sinde genel başkanı ve 60 üyeli Parti Meclisini kurultay seçer. MYK üyelerini ise 14. Olağanüstü Tüzük ve Program kurultayında kabul edilen tüzüğe göre genel başkan belirler. Genel başkan ve MYK üyeleri genel merkezi oluşturur. Parti tüzüğüne göre, parti politikaları ve adaylıklar hakkında her türlü yetki kendilerindedir. Daha önce ön seçimle delege tarafından belirlenen milletvekillikleri, belediye başkanlıkları, belediye ve il genel meclis üyelikleri, 2004 yılından sonra o zamanki genel başkanın,” kavgalı eve kız vermezler”, diyerek son vermesiyle artık genel merkezce belirlenir oldu.                

       

       Genel Merkezi güçlü kılan bu yapısının yanı sıra bir diğer unsur da kurultay delegelerinin belirlenme biçimidir. Siyasi partiler yasasına göre kurultay delegeleri bir ilden çıkan milletvekili sayısının iki katı olarak tespit edilmiştir. Edirne’nin 3 milletvekili olduğu için kurultay delegesi sayısı 6’dır. CHP, Edirne’de %57 oy almakta ve 2 milletvekili çıkarmakta ama sadece %1,6 oy alıp hiç milletvekili çıkaramadığı Diyarbakır’da 22 kurultay delegesi vardır. Bunun gibi illerden kurultay delegesi sayısı 300 kadardır, doğal delegeleri de eklersek Genel Merkezin 1250 delegeden oluşan kurultayda 626 oyluk yarışta 400 oy önde olduğunu görürüz. Bu şartlarda, CHP, genel başkanını değiştirmek mümkün olabilir mi?

  

(orhankalyoncu.blogspot.com.tr)

Orhan Kalyoncu

14.06.2017   

SİYASİ PARTİLERDE DEMOKRASİ

                                  

   

             Demokrasi; evrensel hukuk, laiklik, insan hak ve özgürlükleriyle taçlandırılırsa, günümüzde en ideal yönetim şeklidir. Siyasi partiler de, demokrasinin vazgeçilmez unsurlarıdır. Ülkenin demokratik yönetilmesi için onlara ihtiyacımız vardır. Ülkemizi yöneten 2007’deki anayasa değişikliği sonrası cumhurbaşkanını, milletvekillerini, belediye başkanlarını, belediye ve il genel meclis üyelerini halk seçmektedir. Onlar, halkı temsil ederler.

   

            Bizi yönetenleri gerçekte halk olarak biz mi seçiyoruz? Bu konuyu biraz irdelemek lazım. Siyasi partiler, siyasi partiler yasasına göre kurulur ve idare edilirler. Partilerin tüzükleri de buna uygun olmalıdır. Tüzükleri, partilerin genel kurulları yapar ve genel başkanlar dahil her üyenin buna uyması gerekir. Ülkemizdeki siyasi partilerin işleyişlerine genel olarak baktığımızda, genel başkan ve genel merkez hakimiyeti göze çarpar. Parti tüzüğüne göre adaylıkları belirlemek, genel merkezin yetkisindedir. Bizim oy vererek seçtiğimiz adayları, daha öncesinde genel merkez belirler ve seçmen yukarıdan gönderilen adayı seçmek durumunda kalır. Bu halkın benimsemediği bir aday da olabilir. Halkın, bu sistemde kendi adayını belirleyemez. En küçük beldeden en büyük şehre kadar bu böyledir.

     

        Geçtiğimiz aylarda, bir siyasi partinin delegelerinin büyük bir çoğunlukla olağanüstü kongre talepleri olduğu halde bunun gerçekleşmediğini gördük. Diğer partilere göre nispeten demokratik kanalları açık gözüken Türkiyenin kurucu partisi, ana muhalefet partisi CHP’sinde parti içi demokrasi ne kadar vardır? CHP’si ülkemizde demokrasiyi hayata geçiren 94 yıllık bir partidir. Kurumsal kimliği, gelenekleri ve oturmuş bir demokrasi anlayışı olması gerekir. Ancak, ülkemizin geçirdiği sancılı dönemler ister istemez partinin yönetim anlayışını da etkilemiştir. Erdal İnönü liderliğindeki Sosyal Demokrat Halkçı Parti (SHP), şimdiki CHP'den daha demokratik idi. 1989 yerel seçimlerinde Türkiye’de %29 oy alarak üç büyük şehir de dahil olmak üzere bir çok belediye başkanlıklarını kazanmış ve birinci parti olmuştu. O zaman tüm bu yerlerde yargıç nezaretinde delegelerle ön seçim yapılmıştı. Şimdi, adaylıklar genel merkezden atama şeklinde oluyor. Milletvekilleri seçimlerinde ise bazı seçimlerde kısmen ön seçim yapıldığını görüyoruz.

       

       Hal böyle olurken aday olmak isteyenler genel merkeze ( genel başkan da diyebiliriz) haklı olduğuna inandığı her hangi bir konuda karşı çıkabilir mi? Adaylar, seçildikten sonra da kimi dinlerler? Seçmeni mi? Yoksa onu oraya atayan iradeyi mi? İşte bu sistemin değiştirilmesi gereken noktası burasıdır. Sistemin demokratikleşmesi için de CHP'sinde öncelikle üye kayıtlarının düzgün tutulması sağlanmalı ondan sonra da delege yerine nitelikli üyelerle her yerde ön seçim yapılmalı ve kongrelerde çarşaf liste uygulanmalıdır.

06/06/2017 

Orhan Kalyoncu

(orhankalyoncu.blogspot.com.tr)